۷ نشانه ی عشق کودک نوپا به مادر  (۱ تا ۲ سال )

 کودک آینه ی صورت شماست: احساساتی که در چهره ی شما نمایان می شود زودتر از ویروس جدیدی که در مهد کودک است به کودکتان سرایت می کند. به همین دلیل معمولا وقتی لبخند می زنید او هم لبخند می زند یا وقتی سرآسیمه هستید او هم دلواپس به نظر می رسد. این حالت آیینه وار از دوره ی نوزادی شروع می شود اما از ۹ تا ۱۸ ماهگی به طور چشمگیری افزایش می یابد.

 برای عکس العمل نشان دادن از شما نشانه می گیرد: فکر می کنید اگر کودک یکساله شما در آشپزخانه ببیند که فیلی در حال نیمرو درست کردن است چه واکنشی نشان می دهد؟ بی بر و برگشت به شما نگاه می کند. برای کوچولوی شما دنیا می تواند جایی عجیب و گیج کننده باشد ولی وقتی می خواهد برای چیزی مفهومی بسازد به عکس العمل شما نگاه می کند. او شما را دوست دارد و به افکار شما اعتماد می کند.

رفتار شما را رونویسی می کند:  آیا کودکتان هیچ وقت سعی کرده با کلیدهای شما در را باز کند؟ یا مثل شما جلوی آیینه بایستد و مثلا موهای خود را مرتب کند؟ تقلید، مخلصانه ترین شکل تملق است – اما در مورد کودکان، تقلید شکل خالصانه ای از احترام و عشق نسبت به شماست.

 با شما در تعامل است : کشمکش هایی  که از همان ابتدای کودکی شروع شده، حالا کم کم مشکل تر و پیچیده تر می شود. کودک می خواهد به درخواست های  شما به روش خود و طبق نظر خودش پاسخ دهد و در عین حال به عکس العمل شما نسبت به رفتارش توجه می کند. این یکی از نشانه های دلبستگی و اعتماد کودک به شماست.

شما برایش نقطه ی آسایش هستید: وقتی وارد محیط جدیدی می شوید ممکن است کودک چند لحظه از شما دور شود و محیط اطرافش را کاوش کند اما فورا برمی گردد و دامن شما را می چسبد. این یکی از نشانه های محکم اعتماد و دلبستگی او به شماست. آغوش شما برای او مکانی اطمینان بخش و ایمن است که می تواند هر لحظه به آن برگردد.

 اگر احساس خطر کند به شما پناه می آورد : در حالیکه با کودکتان در پارک قدم می زنید یک سگ بزرگ به شما نزدیک می شود. کودک بلافاصله دستانش را بالا می برد تا او را در آغوش بگیرید. او مطمئن است که به او کمک می کنید و این نشان دهنده عشق و اعتماد او به شماست.

 در موقع لزوم از شما دلداری می طلبد : وقتی کودک زمین می خورد ممکن است دستانش را جلو بیاورد تا شما ببوسید یا گریه می کند تا نوازشش کنید. او می داند که روی دلداری دادن های شما می تواند حساب باز کند و آنقدر به شما اعتماد دارد که در موقع نیاز اجازه می دهد به احساس نیازش پی ببرید.

 ترجمه : شیرین

برگرفته از سایت : www.affordablepapers.com

۱- به چشمان شما خیره می شود : نوزادان نگاه کردن به چهره ها را دوست دارند و شما  چهره ی محبوب او هستید. این زل زل نگاه کردن پر از احساسات ، بخشی از غریزه ی بقا است که در نوزاد وجود دارد تا بتواند عشق و توجه را از کسی که از او نگه داری می کند، جذب کند. اما این شروع عشق او به شماست. او دقیقا تشخیص داده که شما در زندگی او چه نقش مهمی دارید.

۲- بوی شما را تشخیص می دهد : بین یک دسته گل رز خوشبو و تی شرتی که بوی عرق شما را می دهد و با شیر لکه دار شده، نوزاد همیشه به طرف لباس شما بر می گردد. حتی نوزاد یک هفته ای، سرش را به سمت لباسی که با شیر مادرش نمناک شده است بر می گرداند. برای او هیچ بویی خوشبوتر از بوی شما نیست.

۳-  به شما لبخند می زند : اولین باری که نوزاد به شما یک پوزخند حقیقی و شگفت آور می زند یک لحظه ی جادویی است . با این کار به شما می گوید “دوستت دارم” .

۴- با شما حرف می زند : وقتی نوزاد صداهایی شبیه صدای بغبغو تولید می کند نمی خواهد با خودش حرف بزند بلکه برای جلب کردن توجه شماست. او این زبان ابتدایی را برای جذب شما به کار می گیرد ، چقدر جوابش را می دهید؟! از همین جا پایه ی گفت و گوهای واقعی آینده شکل می گیرد.

۵- دوست دارد همیشه نزدیکش باشید : در حدود شش ماهگی متوجه می شوید که کودک دوست ندارد از شما دور باشد. این یکی از نشانه های رشد دلبستگی او به شماست. مثلا وقتی از اتاق بیرون هستید  چهره در هم میکشد با گریه می کند، و وقتی بر می گردید لبخند می زند.    

۶- در همه حال به دنبال توجه شماست :  چه در یک روز تعطیلی شاد، یا  یک روز کسل کننده، در همه حال کودک به دنبال جلب توجه شماست و شما نیز به او دلبسته اید. این رفتار توجه دو جانبه نامیده می شود که معمولا از همان ماههای اول تولد شروع می شود اما نقطه ی اوج آن بین ۹ تا ۱۲ ماهگی است. این احساس نشانه ی این است که کودک مجذوب شما شده و میزان توجهی که به او دارید برایش ارزشمند است.   

۷- شما حامی او هستید: اگر در حضور یک فرد جدید کودک صورتش را روی سینه ی شما پنهان کرد تعجب نکنید. این رفتار طبیعی به این معنی است که شما را دوست دارد و اطمینان دارد که مراقب او هستید.

برگرفته از سایت : www.affordablepapers.com

ترجمه : شیرین

بچه ها فرشته های بالدار کوچکی از بهشت هستند که راهشان را گم کرده اند و در دنیای ما به دام افتاده اند. بی شک آنها بسیار پاک و معصوم هستند. مهر و وفا ، بخشش و روح الهی چیزهایی هستند که از بهشت با خود آورده اند. افسوس، هرچه رشد می کنند و جزیی از این دنیا می شوند، روح فرشته ای خود را از دست می دهند. این فرشته های کوچک بهشت را پشت سر می گذارند و کم کم نور معصومیت آنها کم فروغ می شود.

بچه ها سرچشمه ی شادی اند. آنها مانند خطوط یک شعر نشاط انگیز، موجب روشنایی دل و لطافت احساسات می شوند. بچه ها شادی ابدی و قسمتی از زیبایی های بهشت هستند.

اما چه اتفاقی می افتد، واقعا چه اتفاقی می افتد که با بزرگ شدن بچه ها همه این چیزهای زیبا به سادگی از نظر ناپدید می شوند؟

شاید اینکه به بچه یاد بدهیم خیلی جدی،هوشیار، منطقی و مهار شده رفتار کند اساسا اشتباه بزرگی است در حالیکه او هرچه بزرگتر می شود تبدیل به نوجوانی گیج و آشفته و در نهایت یک انسان بالغ دلتنگ  می شود. در واقع انسان های بالغ مجموعه ای از افکار و احساسات گیج، مهار و خفه شده همراه با تصلب ذهنی هستند. مثلا به جای اینکه کار بخشی از زندگی انسان شود متاسفانه اغلب این انسان ها هستند که بخشی از کار می شوند. ما همیشه نصیحت شده ایم که بچه گانه رفتار نکنیم و پذیرفته ایم که باید یک فرد بالغ جدی باشیم. یاد گرفته ایم که باید در مورد کارمان جدی باشیم، اما هیچ وقت به ما نگفته اند که باید از کارمان لذت ببریم. همیشه انتظار موفقیت را می کشیم اما به ندرت یاد گرفته ایم که علاوه بر موفقیت گاهی انتظار شکست خوردن هم داشته باشیم.

این اشتباه دنیای امروزی است. ما همه بچگی مان را برای همیشه کنار گذاشته ایم و حتی به خود زحمت نمی دهیم که نگاهی پشت سرمان بیاندازیم. مثل اینکه بچگی چیزی است که باید از آن دوری کرد و به فراموشی سپرد. جای تعجب نیست که بیشتر ما حس می کنیم بازگشت به روزهای شاد کودکی رویایی دست نیافتنی است و با این احساس چشمان مان نمناک می گردد. چرا نمی توانیم بچگی مان را در جیب هایمان گذاشته و هر از گاهی آن را بیرون بیاوریم؟ به خصوص روزهایی که حال خرابی داریم و از پای در آمده ایم!؟  چرا نمی توانیم کودک درونمان را در ذهن و قلب مان بیدار نگه داریم؟ چرا کودک درونمان را خاموش می کنیم و بعد رنج می بریم چون نمی توانیم جوشش شادی را در درونمان  حس کنیم؟ اگر بچگی شروع یک انسان شدن است پس اجازه بدهید این بچه به زندگی خود در درون ما ادامه دهد. اگر قلب ما چندین سال پیش با دیدن رنگین کمان در آسمان به تپش می افتاد حالا هم می تواند با دیدن همان رنگین کمان در همان آسمان به تپش بیافتد.

بیایید به ما بپیوندید. بیایید مثل یک کودک در افکار و احساسات مان ساده و بی آلایش باشیم این تنها راهی است که می توانیم انسان کاملی باشیم- مثل یک مرد کار کنیم اما مثل یک کودک شادی و نشاط زندگی را پیدا کنیم. مثل یک مرد مشکلات را به دام بیاندازیم اما مثل یک کودک جوشش شادی را در درونمان احساس کنیم . مثل یک مرد چشمانی مه گرفته داشته باشیم اما مثل یک کودک چشمان مان به سادگی گریان شود. مثل یک مرد آروزمند اما مثل یک کودک امیدوار؛ مثل یک مرد دلواپس اما مثل یک کودک بامحبت؛ این تنها راهی است که می توانیم در این زندگی به ظاهر زیبایی که در این دنیا داریم به یک نظر کوتاه  بهشت را ببینیم.

 برگرفته از سایت : www.affordablepapers.com

ترجمه : شیرین