چطور مهارت های اجتماعی را در کودکان افزایش دهیم؟

پرورش مهارت های اجتماعی در کودکان آنها را آماده می سازد تا در همه ی جنبه های زندگی تعاملات سالم تری داشته باشند. مهارت های اجتماعی بخش مهمی از عملکرد در اجتماع هستند. خوب رفتار کردن، ارتباط موثر با دیگران، احساس دیگران را در نظر گرفتن و بیان خواسته های شخصی، همه جزئی از مهارت های اجتماعی هستند.

در پرورش مهارت های اجتماعی در کودکان، در هر مرحله از رشد کودک به تدابیر ویژه ای نیاز داریم.

۱- مرحله نوزادی                                      

–  مهارت های اجتماعی را از همان ابتدا به کودک نشان دهید. وقتی آرام و با لبخند با نوزاد صحبت می کنید، او این این فعل و انفعال اجتماعی لذت می برد. در این مرحله، نوزاد فقط نسبت به خواسته ها ی خود آگاهی دارد.

–  با نوزاد صحبت کنید. وقتی او گریه می کند با صحبت کردن به گریه ی او پاسخ دهید. این کار نوزاد را تشویق می کند که برای صحبت کردن با شما تلاش کند.

–  تشویق به توجه به دیگران. با توجه کردن به گریه و نیازهای شیرخوار، به او می آموزید که به خواسته های دیگران توجه کند.

–  توجه کنید و عشق بورزید. بوسیدن و در آغوش گرفتن نوزادان برای پیشرفت اجتماعی او بسیار مهم است. در این مرحله از رشد، بوسیدن و در آغوش گرفتن یک نیاز اساسی است. اما توجه داشته باشید که با توجه بیش از حد کودک را لوس نکنید.

– در حضور نوزاد آرام باشید. گریه ی شبانه ی شیرخوار ممکن است موجب پریشان حالی شما شود. در چنین مواقعی، قبل از بغل کردن نوزاد نفس عمیق بکشید و آرامش خود را باز یابید.

۲- مرحله نوپایی                                            

– در مرحله ی نوپایی، کودک بعضی از کلمات و جمله های ساده را می تواند بیان کند. او دوست دارد به تنهایی بازی کند و هنوز برای سهیم شدن اسباب بازی و وسایل دیگرش با دیگران، تمایل نشان نمی دهد.

– یک محیط اجتماعی کوچک در خانه بوجود بیاورید. می توانید تعدادی از والدین را همراه کودکانشان به منزل خود دعوت کنید. با این کار کودک خود را در معرض تعامل با دیگران قرار می دهید.

– به کودک نوپای خود اولین قوانین معاشرت را بیاموزید. مثلا اینکه او می تواند اسباب بازی هایش را با دیگران شریک شود. وقتی عصبانی است، چطور صحبت کند و با افراد دیگر مهربان باشد.

– به رفتارهای مثبت او پاداش بدهید. مثلا وقتی کودک با بچه های دیگر مهربان است و اسباب بازی هایش را با آنها تقسیم می کند، کارهای او را تحسین کنید.

۳- مرحله ی پیش از دبستان               

–  به کودکان پیش از دبستان کمک کنید تا دوستان بیشتری پیدا کنند.

– در گروه سنی قبل از دبستان، کودک می تواند احساسات خود را در قالب کلمات بیان کند. در این مرحله او را تشویق کنید که با بچه های دیگر دوست شود.

– موقعیت های اجتماعی را برای کودک خود بوجود بیاورید. برای افزایش مهارت های اجتماعی کودک،می توانید در منزل خود مهمانی ترتیب دهید. با والدین کودکان دیگر یک جا جمع شوید و یا از همسایه ی خود دعوت کنید که کودک خود را به منزل شما بیاورد.

– به کودک خود بیاموزید که در موقع اختلاف با دیگران با آنها صبحت کند نه اینکه آنها را بزند. برایش توضیح دهید، این قضیه چقدر مهم است و تاکید کنید، بچه ای که کتک می خورد چه احساسی نسبت به او پیدا می کند. همچنین کودک را تشویق کنید که اگر موجب ناراحتی دوستش شد، حتما از او عذرخواهی کند.

– کودک پیش از دبستان خود را تشویق کنید، در مورد احساساتش صحبت کند. از او بخواهید برایتان توضیح دهد که وقتی پیش بچه های دیگر است چه احساسی دارد. به او در بیان احساساتش کمک کنید.

۴- مرحله ی دبستان                        

– وقتی بچه های وارد دبستان می شوند، این فرصت برای آنها فراهم می شود که هر روز با دیگران در تعامل باشند. آنها در مورد احساسات و نیازهایشان با دیگران در ارتباط هستند.

– خوب رفتار کنید. بچه ها، بزرگ تر ها را می بینند و از آنها تقلید می کنند. الگوی خوبی برای فرزندتان باشید. به مردم احترام بگذارید و با آنها رفتاری صمیمانه داشته باشید. وقتی با دیگران اختلاف دارید در مورد آنها محترمانه صحبت کنید تا فرزندتان از شما یاد بگیرد.

– مهارت های حل مشکلات را به دبستانی ها یاد بدهید. وقتی بین بچه ها اختلافی پیش می آید، از هر کدام از آنها بپرسید که چه احساسی دارد. بچه ها را تشویق کنید که احساسشان را در مورد مشکل بیان کنند و راه حلی را پیشنهاد دهند.

– به فرزندتان یاد بدهید برای تفاوت ها و برتری های دیگران ارزش قائل شود. فرصتی را برای او فراهم کنید تا بتواند توانایی ها و استعدادهای خود را نشان دهد و عملکردهای مثبت و توانایی های دیگران را نیز تحسین کند.

 ترجمه : شیرین

منبع : http://www.wikihow.com

هر مادری در زندگی خود لحظه ی خاصی را تجربه می کند که حتی سالها بعد می تواند آن لحظه را با تمام جزئیاتش به یاد بیاورد. او تاریخ ، ساعت و مکان تولد فرزندانش را بیاد دارد. لحظه ای که به فرزندانش زندگی بخشیده است. در آن لحظه، به خود و کودکش قول می دهد که مادر خوبی باشد. یک مادر خوب چند خصوصیت دارد : عشق بی قید و شرط، حمایت از فرزند و یک سرمشق خوب.

یک مادر خوب نسبت به فرزند خود عشقی بی قید و شرط و پایان ناپذیر دارد. ممکن است مادر به خاطر وجود کودکش تمام موقعیت های خوب زندگی اش را از دست بدهد اما هنوز لبخند به چهره دارد چون کودکش در سلامتی به سر می برد. وقتی فرزند حرف های ناراحت کننده می زند و مادرش را آزرده می سازد، این مادر است که رفتار او را فراموش کرده و او را می بخشد. فرزند، کم کم بزرگ می شود و مادر در مورد موضوعات مختلف با اواختلاف نظر پیدا می کند. اما در همین شرایط نیز به فرزندش عشق  می ورزد و هرجا لازم باشد در کنار اوست. در هر حال یک مادر خوب همیشه و بی هیچ قید و شرطی به فرزندش عشق می ورزد.

کودک از جهات مختلف نیاز به حمایت دارد و یک مادر خوب همیشه برای حمایت کردن از فرزندش حاضر است. علاوه بر اینکه مادر از لحاظ مالی فرزندش را حمایت می کند و تا حد امکان بهترین امکانات را در اختیار او می گذارد، فرزندش را از لحاظ عاطفی نیز حمایت می کند. وقتی کودک صدمه ای می بیند، این مادر است که او را در آغوش می کشد و با بوسه ای بر زخمش مرهم می نهد.

علاوه بر این ، خیلی مهم است که مادر در فعالیت های فوق برنامه از علاقه ی فرزند خود حمایت کند. بعضی اوقت لازم است فرزندش را برای تمرین تحریک کند و مشوق او باشد. بدون حمایت مادر، ممکن است بچه ها زمان زیادی را تلف کنند و نتوانند استعدادهای خود را پرورش دهند.

یک مادر خوب برای فرزندش سرمشق است. مادر خوب به خانواده، دوستان و غریبه ها احترام می گذارد و با اینکار به فرزندش ادب و احترام را می آموزد. وقتی مادر بر عقایدش پافشاری می کند، به فرزندش می آموزد قوی باشد، اعتماد به نفس و شخصیتی مستقل داشته باشد. یک مادر خوب همیشه مسئولیت کارها و اشتباهاتی که انجام داده را به عهده می کیرد. با مسئولیت پذیری به فرزند خود یاد می هد که هروقت خواست انتخابی داشته باشد ، خوب فکر کند چون در هر حال مسئولیت نتایج این انتخاب به عهده ی اوست. هر بچه ای یک سرمشق خوب نیاز دارد و مادر می تواند بهترین سرمشق او باشد.

کودک همه چیر را از زندگی می آموزد. وقتی در معرض عشق بی قید و شرط باشد، حمایت شود و الگوی خوبی داشته باشد، او نیز یاد می گیرد چنین ویژه گی هایی داشته باشد. حاصل موفقیت یک مادر خوب، فرزند اوست. یک مادر خوب عشق می آفریند، حمایت می کند، و افرادی با استقامت پرورش می دهد. این ها همه ی صفاتی است که یک مادر خوب می خواهد فرزندش دارا باشد و  این سه ویژگی ، صفاتی است که یک مادر خوب داراست.

ترجمه : شیرین

منبع : www.essayforum.com

۷ نشانه ی عشق کودک نوپا به مادر  (۱ تا ۲ سال )

 کودک آینه ی صورت شماست: احساساتی که در چهره ی شما نمایان می شود زودتر از ویروس جدیدی که در مهد کودک است به کودکتان سرایت می کند. به همین دلیل معمولا وقتی لبخند می زنید او هم لبخند می زند یا وقتی سرآسیمه هستید او هم دلواپس به نظر می رسد. این حالت آیینه وار از دوره ی نوزادی شروع می شود اما از ۹ تا ۱۸ ماهگی به طور چشمگیری افزایش می یابد.

 برای عکس العمل نشان دادن از شما نشانه می گیرد: فکر می کنید اگر کودک یکساله شما در آشپزخانه ببیند که فیلی در حال نیمرو درست کردن است چه واکنشی نشان می دهد؟ بی بر و برگشت به شما نگاه می کند. برای کوچولوی شما دنیا می تواند جایی عجیب و گیج کننده باشد ولی وقتی می خواهد برای چیزی مفهومی بسازد به عکس العمل شما نگاه می کند. او شما را دوست دارد و به افکار شما اعتماد می کند.

رفتار شما را رونویسی می کند:  آیا کودکتان هیچ وقت سعی کرده با کلیدهای شما در را باز کند؟ یا مثل شما جلوی آیینه بایستد و مثلا موهای خود را مرتب کند؟ تقلید، مخلصانه ترین شکل تملق است – اما در مورد کودکان، تقلید شکل خالصانه ای از احترام و عشق نسبت به شماست.

 با شما در تعامل است : کشمکش هایی  که از همان ابتدای کودکی شروع شده، حالا کم کم مشکل تر و پیچیده تر می شود. کودک می خواهد به درخواست های  شما به روش خود و طبق نظر خودش پاسخ دهد و در عین حال به عکس العمل شما نسبت به رفتارش توجه می کند. این یکی از نشانه های دلبستگی و اعتماد کودک به شماست.

شما برایش نقطه ی آسایش هستید: وقتی وارد محیط جدیدی می شوید ممکن است کودک چند لحظه از شما دور شود و محیط اطرافش را کاوش کند اما فورا برمی گردد و دامن شما را می چسبد. این یکی از نشانه های محکم اعتماد و دلبستگی او به شماست. آغوش شما برای او مکانی اطمینان بخش و ایمن است که می تواند هر لحظه به آن برگردد.

 اگر احساس خطر کند به شما پناه می آورد : در حالیکه با کودکتان در پارک قدم می زنید یک سگ بزرگ به شما نزدیک می شود. کودک بلافاصله دستانش را بالا می برد تا او را در آغوش بگیرید. او مطمئن است که به او کمک می کنید و این نشان دهنده عشق و اعتماد او به شماست.

 در موقع لزوم از شما دلداری می طلبد : وقتی کودک زمین می خورد ممکن است دستانش را جلو بیاورد تا شما ببوسید یا گریه می کند تا نوازشش کنید. او می داند که روی دلداری دادن های شما می تواند حساب باز کند و آنقدر به شما اعتماد دارد که در موقع نیاز اجازه می دهد به احساس نیازش پی ببرید.

 ترجمه : شیرین

برگرفته از سایت : www.affordablepapers.com